چندهفته ای است که از فیلترینگ وبسایت مهار بیابانزایی می گذرد و به رغم خوش بینی های قبلی ظاهرا معلوم نیست این محدودیت تا کی ادامه داشته باشد هرچند شنیده ها حاکی از این است که این وبسایت برای مسئول سایت یعنی آقای مهندس درویش مشکلی ندارد و فقط برای مخاطبین و مراجعین به این سایت محدودیت وجود دارد که این هم از عجایب روزگار است! به هر حال امیدواریم این محدودیت هم هرچه زودتر برطرف شود. اما این موضوع بهانه ای شد که مهندس درویش دست از نوشتن بردارد و فعلا مانند مرغهای باران دیده سر در گریبان خود فرو برد و بدینگونه اعتراض خود را اعلام دارد. هرچند سخن من که نمی دانم برای این دوست و همکار عزیز خوشایند است یا خیر این است که؛ مهندس عزیز تو خود بهتر می دانی در این زمانه به جز همین چند نفری که در حوزه منابع طبیعی و محیط زیست و در دنیای مجازی فعالیت دارند و در برخی مواقع در رسانه ها هم انعکاسی از بازخورد آن دیده می شود صدای دیگری شنیده نمی شود! اگر مسئولین مربوطه و دست اندرکاران منابع طبیعی و محیط زیست صدایی داشتند و یا اگر گاهی صدایی بلند شد ولی شنیده نشد که منابع طبیعی و محیط زیست ما به این فلاکت دچار نمی شد. بسیار شنیدیم و دیدیم که بارها و بارها وبسایت مهار بیابانزایی نسبت به خطر تخریب منابع طبیعی و محیط زیست هشدار داده و می داد. گفته می شد که هنوز هم هرسال از سطح جنگلهای کشور ما کاسته می شود و هوا و آب و بخش وسیعی از خاک کشور آلوده شده و یا بر اثر فرسایش از بین رفته و می روند؛ نه تنها از وسعت مراتع فرسوده کاسته نشده بلکه روند قهقرایی آن نیز پیوسته ادامه دارد؛ هنوز آبخوان های بیشتری را تهی شده می بینیم و شوره زارهای گسترده تری را شاهد هستیم و در نهایت موفق به مهار بیابان زایی که نشدیم، هیچ؛ شاهد تاخت و تاز بیشتر این فرایند ویرانگر هم هستیم. این حرف همه دلسوزان حوزه منابع طبیعی و محیط زیست کشور است. از طرفی بسیاری از مردم هم آنقدر گرفتار دغدغه زندگی روزمره خود هستند که خشک شدن هامون و دریاچه ارومیه و طشتک، اوضاع فلاکت بار رویشگاه های زاگرس و اتش سوزی جنگل ها و امثال آن برایشان مفهومی ندارد. سیاسیون تاثیر گذار ما هم آنقدر گرفتار مسایل سیاسی شده اند که از آن خلاصی ندارند. براستی چه می شد اگر در طول پنچاه و چند نماز جمعه ای که در طول سال و در صدها شهر و بخش و روستا برگزار می شود روحانیت ما اشاره ای به مسئله مهم انفال و حفظ و حراست جنگلها و مراتع و آب و خاک می کردند و یا بکنند و در جهت حفظ و احیاء و بهره برداری صحیح از منابع طبیعی، مردم و افراد ناآگاه را بقدرت کلام و بیان خود ارشاد نمایند. حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست نیازمند برطرف کردن فقر فرهنگی و مادی و اقدامات بایسته ای است که باید در سطح وسیع اعم از مسئولین و مردم و بویژه روستائیانی که مستقیما در عرصه منابع طبیعی حضور دارند، انجام شود. از این نظر می توان گفت مطالب وبسایت ها و وبلاگهای زیست محیطی در جهت تنویر افکار و هشدار بویژه برای مسئولین و دست اندرکاران نقش بسزایی دارد. بدون شک وبسایت مهار بیابانزایی یکی از معدود سایت هایی بود که بینندگان زیادی را به خود جذب کرده بود و مطالب و نوشته های آن نیز در بسیاری از روزنامه های یومیه منتشر می شد. از این رو هرچند مشکلاتی برای وبسایت شما پیش آمد که امیدواریم هرچه سریعتر برطرف شود و همچنان به آن معترضیم ولی ما و شما که به مسایل و مشکلات منابع طبیعی و محیط زیست بیشتر آشنا هستیم نباید به سرنوشت آن بی تفاوت شویم لذا اکنون که وبلاگ مهار بیابانزایی می تواند مطالب خود را بدون هیچ محدودیتی منتشر کند از شما انتظار است که کماکان همچون گذشته البته در کنار وظایف اداری خود حضور پر رنگی در دنیای مجازی داشته باشید.
